Νέοι Γονείς: Προκλήσεις και αλλαγές

Το ταξίδι της γονεϊκότητας εγείρει για τους περισσότερους νέους γονείς συναισθήματα άγχους, ανασφάλειας, ανησυχίας και την ίδια στιγμή χαράς, ενθουσιασμού και ανυπομονησίας. Πρόκειται για ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό - ειδικά όταν πρόκειται για το ξεκίνημά του, και με πολλές στάσεις στους ενδιάμεσους σταθμούς.

Πριν γίνει κάποιος γονιός, η έννοια της γονεϊκότητας είναι κάτι γνώριμο μέσα από τα βιώματά του ως παιδί, μέσα από τις ενσαρκώσεις των ιστοριών που αφηγούνται οι γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, αλλά και μέσα από τα κοινωνικά βιώματα που αποκτά μεγαλώνοντας.

Τι γίνεται όμως όταν γινόμαστε γονείς; Τι αλλάζει και πώς τελικά αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι;

Το πρώτο βήμα της προετοιμασίας για τους νέους γονείς είναι να αγκαλιάσουν και να καλωσορίσουν την αλλαγή στη ζωή τους. Η πρώτη αλλαγή που συμβαίνει στο ζευγάρι είναι η εγκυμοσύνη που προετοιμάζει τους συντρόφους για τον ερχομό του νέου μέλους. Στη φάση αυτή είναι πολύ σημαντικό να ενημερωθούν, να συζητήσουν πώς φαντάζονται το μέλλον τους, τις επιθυμίες, αλλά και τους φόβους και τις αγωνίες τους. Εκτός από την προετοιμασία του χώρου και την αγορά όλων όσα θα χρειαστεί το νεογέννητο, είναι σημαντικό να υπάρξει και συναισθηματική προετοιμασία των γονιών. Πολύ συχνά ακούω από νέους γονείς να απογοητεύονται από τις πρώτες απαιτητικές μέρες με το νεογέννητο, να συγκρούονται μεταξύ τους και να ματαιώνονται. Εκεί αρχίζουν τα πρώτα ερωτήματα. Έτσι θα είναι από εδώ και πέρα η ζωή μας; Δε θα έχουμε ποτέ ξανά χρόνο για εμάς; Γιατί κλαίει συνέχεια το μωρό και πώς θα καταλαβαίνω τι χρειάζεται; Είμαστε καλοί γονείς;

Είναι λογικό να αναδύονται τέτοια ερωτήματα και να υπάρχουν εντάσεις είτε στη φάση της αναμονής του μωρού είτε κατά τον πρώτο καιρό με το νεογέννητο. Και είναι γεγονός ότι όσο και εάν έχει κανείς προετοιμαστεί για αυτή την αλλαγή όλα αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα θα κάνουν την εμφάνισή τους. Ωστόσο, η αναγνώριση των συναισθημάτων - τόσο των θετικών όσο και των αρνητικών - η έκφραση και η αποδοχή τους μπορούν να μειώσουν το άγχος και την ανασφάλεια και να δώσουν περισσότερο χώρο και χρόνο στη νέα φάση ζωής.

Επιπλέον, η σύνδεση με άλλους γονείς που βρίσκονται στην ίδια μεταβατική περίοδο και πιθανόν μοιράζονται παρόμοιες ανησυχίες μπορεί να λειτουργήσει ανακουφιστικά. Είναι συχνό φαινόμενο η προσήλωση στις ανάγκες του μωρού και η έλλειψη χρόνου και δυνάμεων να απομονώσει το ζευγάρι από το περιβάλλον του. Ωστόσο η σύνδεση με άτομα που μπορούν να κατανοήσουν ή να παρέχουν βοήθεια και υποστήριξη μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά και να ενδυναμώσει το ζευγάρι κατά τις δύσκολες πρώτες μέρες.

Κλείνοντας, είναι χρήσιμο να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας να αναζητάμε βοήθεια όταν τη χρειαζόμαστε, να επικοινωνούμε στο σύντροφο και στους αγαπημένους μας τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας και να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας και τον/τη σύντροφό μας για τις προσπάθειες και τις καθημερινές επιτυχίες. Η γονεϊκότητα εμπεριέχει πολλές προκλήσεις και είναι εντάξει να κάνουμε λάθη, μέσα από τα οποία αλλάζουμε ως γονείς και ως άνθρωποι.